Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Duo Reges: constructio interrete. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.

Illud non continuo, ut aeque incontentae. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Nam de isto magna dissensio est. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quod quidem nobis non saepe contingit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Facillimum id quidem est, inquam.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi
ipsae per se expetuntur.

Numquam audivi in Epicuri schola Lycurgum, Solonem, Miltiadem, Themistoclem, Epaminondam nominari, qui in ore sunt ceterorum omnium philosophorum.

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Audeo dicere, inquit.: Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?
Bork: Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Bork: Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Bork: Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
Si id dicis, vicimus.: Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Bork: Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.